14.11 | wernisaż wystawy | 18:00
15.11.2025-15.02.2026
CSW Łaźnia 1 | Dolne Miasto | ul. Jaskółcza
Patrícia J. Reis
Artystka mediów i badaczka mieszkająca w Wiedniu. W swojej praktyce eksploruje zależności między człowiekiem, technologią i bytami pozaludzkimi, wykorzystując strategie feministycznego hakowania oraz ucieleśnione interfejsy czuciowe. W swoich instalacjach, często oddziałujących w sposób intymny i zmysłowy, zachęca publiczność do aktywnego uczestnictwa, podważając dominację wzroku jako głównego zmysłu percepcji.
Inspirując się teorią mediów i cybernetyką, Reis analizuje podobieństwa między programami, układami i automatyzmami charakterystycznymi dla ludzi i maszyn. W swoich działaniach posługuje się ciałem jako narzędziem poznania i manipulacji zmysłami.
Od 2012 roku Reis współtworzy wiedeński Mz Baltazar’s Lab* – feministyczny hackerspace, w ramach którego kuratoruje wystawy i prowadzi badania z pogranicza sztuki, gender studies i technologii open source. W 2021 roku została uhonorowana przez austriackie Ministerstwo Kultury nagrodą za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie sztuki mediów.
Dorota Walentynowicz
Artystka wizualna pracująca z mediami fotografii, instalacji i performansu. Jej praktyka artystyczna opiera się na dialektycznym napięciu między technologią a naturą, teorią a praktyką, logiką a intuicją. W ostatnich latach Walentynowicz koncentruje się na działaniach kolektywnych, poszukując horyzontalnych i heterarchicznych modeli współpracy w ramach instytucjonalnych struktur sztuki, m.in. kolektyw Plenum of Care i kolektyw Feminist Seminar (SemFem).
Jej prace prezentowane były m.in. w Muzeum Folkwang w Essen, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, na Biennale WRO we Wrocławiu, festiwalu Transmediale w Berlinie, Instytucie Mediów V2 w Rotterdamie, Kunstlerhaus w Wiedniu, Austriackim Forum Kultury w Warszawie, CSW ŁAŹNIA w Gdańsku, Muzeum Fotografii w Amsterdamie, Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie, Gdańskiej Galerii Miejskiej oraz Kunstverein w Salzburgu.
Wydarzenie towarzyszące:
Za miękkie, aby zobaczyć / Too Soft to See
Przestrzeń sensoryczna dla rodzin towarzysząca wystawie „Sensoryczne mechanizmy”
Projekt, koncepcja i opracowanie przestrzeni: in situ lab | Anna Wejkowska Lipska & Agata Ruchlewicz-Dzianach
Realizacja tekstylna: Julia Cyrzan
„Za miękkie, aby zobaczyć” to sensoryczna przestrzeń towarzysząca wystawie „Sensoryczne mechanizmy”, powstała jako eksperyment w materializacji narracji przestrzennej. Jej istotą jest przesunięcie akcentu z patrzenia na doświadczanie dotykiem, ruchem i ciałem – to zmysły, a nie wzrok, stają się tu głównym medium poznania.
Projekt został podzielony na trzy strefy: odkrywania, wglądu i wyobraźni, z których każda oferuje inny sposób percepcji. Od haptycznych impulsów, poprzez fragmentaryczne kadrowanie rzeczywistości, aż po przestrzeń medytacyjnej wizualizacji – odwiedzający przechodzą przez kolejne poziomy zmysłowego odbioru.
Miękkie materiały, przezroczystości i szczeliny tworzą wielowarstwowe środowisko, w którym można „patrzeć dotykiem” i „dotykać wzrokiem”. Szczególną rolę w projekcie odgrywa dziecięca wrażliwość – naturalna ciekawość i spontaniczność eksploracji. To właśnie dzieci, swobodnie przemieszczając się w przestrzeni, odkrywają relacje między tym, co ukryte a ujawnione, między akcją a reakcją, rozwijając świadomość zmysłową i przestrzenną.
Materiały użyte w realizacji pochodzą z wcześniejszych projektów wystawienniczych. Ich ponowne wykorzystanie stanowi celowy gest konceptualny – podkreśla ciągłość praktyki twórczej oraz ideę odpowiedzialnego projektowania. W ten sposób powstała przestrzeń, która nie tylko stymuluje zmysły, lecz także prowadzi dialog z historią własnej materii, ujawniając nowe możliwości jej odczytania i doświadczania.
Ułatwienia dostępu
